در حریم کبریا

   گذر عمر پی حادثه ها می گذرد
آنچه باقی ست غم وغصه وآن می میگذرد
یاد ایام برای دل ما می ماند
که همان نیز پی جان چه عجب میگذرد         
گاهی وقتها دلمون میگیره،انگاردرد همه عالم دردلمون جمع میشه
احساس میکنیم بایددرسینه مون رو باز کنیم، پرده اش رو کنار بزنیم وبا
کسی درد دل کنیم.
خوب که به این طرف وآن طرف نگاه کنیم، کسی نیست که
به درد دلمون دل بده، اونقدرخودمون تنها میبینیم که ازغصه دق کنیم
دراین تنهایی بی کسی ،کمتر کسی که به یاد خدانیفته ،به یاد دوستی
ست که مدتی ازاو دور بوده وتنها کسی که درد دل مارو میشنوه عاشق اون میشه.
             الهی !خواندی تأخیر کردم ،فرمودی، تقصیر کردم. 
             الهی !عمر خود برباد کردم ،وبرتن خودبیداد کردم.     
             الهی! بساز کارمن،منگر به کردارمن. 
             الهی!  ازپیش خطر وازپس راهم نیست  دستم گیرکه جز فضل توپناهم نیست.
                      بودونابود من،ترایکسان...ازغم مرابه شادی رسان. 
                                                           خواجه عبدالله انصاری